چند وقت پیش پستی درباره معروفیت کتاب‌های ادبی نوشتم و در آن گفتم که کتاب صد سال تنهایی با تمام شهرتی که داشت کتاب جالبی نبود و ارزش خواندن نداشت.
کتابی که این چند وقت مشغولش هستم کتابی از شهریار زرشناس است به نام جستارهایی در ادبیات داستانی معاصر.
جالب است که ایشان هم چنین اعترافی درباره صد سال تنهایی دارند:
گاهی با برخی آثار در زندگی برخورد پیدا می‌کنم که پشتم گرم میشود و قدم‌هایم محکم. آثار شهریار زرشناس از همان‌هاست که کار را تمام کرده. وقتی کتاب‌های ادبیات داستانی ایران و جهان را پی در پی می‌خواندم و از آن طرف کلمات شاهکار و معرکه را می‌دیدم که پوک شده به یکدیگر تعارف می‌کردند با خودم می‌گفتم یعنی یک نفر هم نبوده بیاید و بررسی کند و اعتراض کند به آثار مسخره الکی گنده شده؟
در این کتاب آثار غلامحسین ساعدی، صادق هدایت و هوشنگ گلشیری بررسی می‌شوند و به شکل جریان شناسانه از منظر تفکر و مکاتب فکری کاوش می‌گردند. توضیحاتی درباره مدرنیسم و پست مدرنیسم داده میشود و آثار مهم جریان پوچ‌گرای مضطرب مدرنیسم بررسی می‌شوند.
قبل از خواندن کتاب لازم است با برخی ایسم‌ها و اصطلاحات فلسفی آشنایی داشته باشید تا کتاب به آسانی فهم شود. محتوای کتاب آسان است ولی اصطلاحات بسیارند.
درباره این سایت